Afscheid John Mulder
Gerrit-Jan heeft John drie vragen gesteld, waar hij het volgende op heeft geantwoord:
Plannen voor als ik niet meer bij Voila werk:
In de eerste plaats zal ik meer energie gaan steken in mijn bedrijf InPro6. Daarnaast overweeg ik een relevante cursus voor mijn bedrijf te gaan volgen of weer echt de studiebanken in, bijvoorbeeld een studie kunstgeschiedenis. Reizen is een hobby van me en dat kan ik nu ook op momenten buiten de schoolvakanties om. Voor mij een vreemde ervaring. Ruim 40 jaar vallen mijn vakanties samen met de schoolvakanties. Genoeg plannen, maar het is misschien ook wel goed om het eerste jaar de "leegte" te ervaren, zonder daar direct invulling aan te geven.
Welke herinnering ik aan het onderwijs koester?
Dat zijn er veel. Een greep: Van een groep kinderen écht een geheel maken, een groep waarin de kinderen zich verantwoordelijk voor elkaar voelen, zich als sociale groep gedragen. Deze herinnering dateert van de tijd dat ik net onderwijzer was. De schoolkampherinneringen koester ik ook. Tijdens schoolkamp zie je vaak de andere kant van de leerling. Het zijn informele momenten, waar je dichter bij de kinderen staat, maar ook dichter bij je collega's. Kampvuur, verhalen, spel met de hele groep, ik denk er met veel plezier aan terug. Met het hele team werken aan een en hetzelfde doel. Als je als team weet waar je naar toe wil met het onderwijs, als dat door iedereen wordt onderschreven, dan kan er een geweldige drive ontstaan. Er ontstaat behoefte bij elkaar te kijken, van elkaar te leren, om het samen te doen. Als al die inspanning dan ook nog eens beloond wordt met kwalitatief beter onderwijs, kinderen die graag naar school gaan en tevreden ouders, dan ontstaat er iets van "koesteren".
Plannen voor als ik niet meer bij Voila werk:
In de eerste plaats zal ik meer energie gaan steken in mijn bedrijf InPro6. Daarnaast overweeg ik een relevante cursus voor mijn bedrijf te gaan volgen of weer echt de studiebanken in, bijvoorbeeld een studie kunstgeschiedenis. Reizen is een hobby van me en dat kan ik nu ook op momenten buiten de schoolvakanties om. Voor mij een vreemde ervaring. Ruim 40 jaar vallen mijn vakanties samen met de schoolvakanties. Genoeg plannen, maar het is misschien ook wel goed om het eerste jaar de "leegte" te ervaren, zonder daar direct invulling aan te geven.
Welke herinnering ik aan het onderwijs koester?
Dat zijn er veel. Een greep: Van een groep kinderen écht een geheel maken, een groep waarin de kinderen zich verantwoordelijk voor elkaar voelen, zich als sociale groep gedragen. Deze herinnering dateert van de tijd dat ik net onderwijzer was. De schoolkampherinneringen koester ik ook. Tijdens schoolkamp zie je vaak de andere kant van de leerling. Het zijn informele momenten, waar je dichter bij de kinderen staat, maar ook dichter bij je collega's. Kampvuur, verhalen, spel met de hele groep, ik denk er met veel plezier aan terug. Met het hele team werken aan een en hetzelfde doel. Als je als team weet waar je naar toe wil met het onderwijs, als dat door iedereen wordt onderschreven, dan kan er een geweldige drive ontstaan. Er ontstaat behoefte bij elkaar te kijken, van elkaar te leren, om het samen te doen. Als al die inspanning dan ook nog eens beloond wordt met kwalitatief beter onderwijs, kinderen die graag naar school gaan en tevreden ouders, dan ontstaat er iets van "koesteren".
Wat ik de collega's van Voila wil meegeven?
Blijf strijdbaar; voor het eerst in de geschiedenis van het onderwijs werd er dit en vorig jaar gestaakt voor minder werkdruk en een beter salaris. Dat was uitzonderlijk, zo uitzonderlijk dat de politiek luisterde ............. Blijf je bewust van het feit dat jij voor de leerling belangrijk bent. Elk kind heeft herinneringen aan een fantastische juf die zo geduldig kon uitleggen, aan een meester die altijd probeerde uit te zoeken waarom een kind werd gepest. Het zou mooi zijn als ze jou zouden herinneren als meester die of als juf die.................
